GASVLAM-VOORBEHANDELING

Het principe van vlammen is vrij simpel. Een vlam gaat over het te behandelen deel;

In de vlam,  waarvan de temperatuur tot 1800 ° C kan oplopen, wordt niet alle zuurstof verbruikt tijdens de verbranding (schrale vlam), deze zuurstof diffundeert in de hete vlam en de verbrandingsproducten (bijv. CO2, H2O) in een geactiveerd vorm.

Deze zeer reactieve radicalen (bijv. O, OH) kunnen de lange ketting van de kunststof moleculen in het oppervlak open breken en zich hieraan binden. Dit resulteert in polaire fracties in de kunststofmoleculen. De oppervlaktespanning en de bevochtigheidsgraad worden verhoogd.

Door het breken van de lange keten kunststof moleculen kunnen inkt, lijm en lak zich ook beter aan de oppervlakte binden. Verdere processen die zich op het oppervlak voordoen, zijn een licht ruwheid van het oppervlak, evenals een bepaald reinigingseffect. Een ruwheid op de microscopische schaal, die ook niet zichtbaar is, leidt tot een vergroting van het oppervlak en zorgt voor een betere, mechanische verankering.

Standaard vlamsystemen bestaan ​​meestal uit één controle-eenheid en één of meer branders. Zowel de prestatiekenmerken van de besturingseenheid als het aantal en de configuratie van de branders moeten voor elke toepassing specifiek worden bepaald.

Voor handbediening (laboratorium), evenals voor kleine series of stand-by en reparatie wordt vaak gebruik gemaakt van handmatige vlambehandeling.

Door het toevoegen van gassen of precursoren kunnen de oppervlakken nog specifieker worden geactiveerd. Door een silaan-gas toe te voegen, kunnen zeer dunne, maar enkele nanometer dikke silicaatlagen worden geproduceerd, die zeer goede hechtingseigenschappen hebben. In het bijzonder wordt de doordringbaarheid van vocht verminderd en kan corrosiebescherming worden bereikt.